درياءَ جو سوال
درد وندا ھي دانھون توتي، ڏيندا درياءَ شاھ دلير،
ورھن جا اڄ وانگيئڙن کان، ويساه ڏيئي تو ورتا وير.
سارا سورھن سال سُڪي تو، پيٽ ۾ پاليا پرت پنوھار،
ريلن ۾ تو رائو ڏيئي، ڄايا لاڻا لوت ليار،
پاسا تو ته پسائڻ ڇڏيا، پيريءَ وارا تنھنجا پار،
ملاح پَٽي ويا مڏيون توتان، ٻيڙيون ٻاري ٿيا ٻڪرار،
ڀرم ڏيئي ڀاڳين کي پوءِ، ڀنڀٽ بنجي ڀريئه پير....!!
گھيرا ڏيئي تو گھارا پائي، راڄ روئاريا راتو رات،
سانگيئڙن جي ساھ ۾ سونڪو، سڀڪنھن سِر تي ٿي سڪرات،
ڪاري رات ۽ ڪلھن ڪلھا، ووءِ ووءِ واتو وات،
ھيٺان پاڻي پالوٽيون ۽، اُڀ مان پئي ٿي برسات،
ڪلھن ڪيھون راڻن ريھون، ڪونه رھيو اُتِ ڪنھنجو ڪير....!!
پڃرا ٽوڙي پر پکيڙي، پھرين ڀريئه پنھنجو پيٽ،
چوڌاري تو چٽ ڪيا پوءِ، چڱڙا چاندي ھاڻا چيٽ،
ساين ٻنين سيرون ڏيئي، مارو ڪيا تو مليا ميٽ،
لکين لڙھائي لھوارا تو، لؤنيارن کي ڪيئڙو ليٽ،
ڍار ڍنگر جي ڍول رھيا ٿي، تن جو ڪيو تو ڍينگو ڍير....!!
موج ڪري مھراڻ ميان تو، ماري مارن مال ڇڏيا،
اٽا لٽا ۽ اجھا به پنھنجا، اڄ ڇڏيا، ڪِن ڪالھ ڇڏيا،
گوتا کيندي گُنگن جيئن ڪن، لڇندي پنھنجا لال ڇڏيا،
جوءِ سڄيءَ ۾ جھانگين لئه تو، جاڳائي جنجال ڇڏيا،
ٽنگ ڀڄي ته به ڪين رھي ٿي، ھي به ھراڙي واري ھير....!
پاڳين ڀُنگا ڀينگ ڪيئي پر، وڌءِ ماڙين ۾ ماتام،
دھشت دڙڪا جھولن جھڙڪا، ڪُنن ڪڙڪا ڪاري قيام،
بندون ٽوڙي ڇڏيئه ٻوڙي، سانڀيئڙا جي تنھنجي سام،
شھرن بحرن شيل ڪيا تو، ڳاھي چڙھين ڳوٺ ۽ گام،
سوشلزم تي ٺھندي آيو، پاتا جت تو پنھنجا پير....!!
اُڀ مان پاڻي ڌرتي پاڻي، پاڻي پاڻي پورو پٽ،
ڪٿڪا ٽُڪري تنھن تان چڪري، نانگن جھڙيون ۽ ٻيا جھٽ،
کاھڙ وارن کپرن کائي ڪيا، چُرڻ چلڻ ڪنا چٽ،
تنھنجا پڻ ھي حاڪم وارا، ساڳيا نخرا ناز ۽ نٽ،
جوڙڻ ۽ جن جُڳَ لڳا تن، ٻوڙڻ ۾ تو دم جي دير....!!
ڪن جا پڌرا پورا ڏينھن ۽، ڪن کي سانڀاھي جا سور،
ڪالھ ڄڻيا ڪن اڄ ڄڻيا سي، ماروئڙيون ٿيون مجبور،
جيئڻ جھنم، مرڻ مُصيبت، 'منشي' ڪيڏا ڪيئي ڪلور،
ڀاءُ رھيو نه ڀاءُ سان ڀيڙو، ڌيءُ ڪٿي، ڪٿ ماءُ مجبور،
ڦوڪ ڏيئي تو ڦوڪي ڇڏيا، ڦيري ڦوڙائي جا ڦير....!!