سر موکي متارا
ڪيڏو شھرن شور آ، مون لئه رائو رڻ،
ڳري ڳالھ ڳنڍڻ، جھڙيل جھوني ھڏ کي....!!
رُڪ جھڙيون راتڙيون، سُورن اُڀري سج،
ويھ ويھ ڀيرا وڄ، ڪري روز قلب تان....!!
ڪالھ به آيا ڪين ڪي، نه ڪي آيا اڄ،
وڇوڙي ۾ ورھ ٿيا، ڪيئن ڌوئي لاھيان ڌڄ،
واڄي وانگر وڄ، آئي عجيبن لئه....!!
ساروڻيون سرير ۾، اُڀريون آڌيءَ رات،
ڪڏھن ته ملندا ڪھل ڪري، ھجن شال حيات،
ڏيئي ويا سا ڏات، جا نينھن نبيرو نه ڪري....!!
لُھو لڙڪ ٿيام، اَکين رت اوڳاڙيو،
ڏيئي جل جگر کي، ويساھي ويام،
ڪُھرام ۽ قيام، پُکي پتي مون پيا....!!
ٻرن ٽانڊا ٻاٻرا، اندر منھنجي آڳ،
ڀري پير پريت جا، اچ تون واري واڳ،
دل جا دلبر داڳ، کولي تو ڏيکاريان....!!
سج اُھوئي ساڳيو، ڌرتي ساڳي ڌُن،
دور درياھن مٽيا، سمنڊ نه ٿيو سُن،
ھي حياتي تُن، واري جيان وھي وڃي....!!
ٺرو ٺاھي پياريو، ڪولھڻ مونکي ڪالھ،
جاڳي پيو جيءَ ۾، جيئرو جل جلال،
حرام ۽ حلال، ٻئي ٻُڏي ويا ٻوڏ ۾....!!
ٺرو جيئن ٺري، تيئن ٺري جا ٺاٺ،
ساجن جي ساقي ھجي، مِٺي مُٺي ماٺ،
اندر جي اڻاٺ، ويتر وڌي وتري....!!
ڪولھڻ سندو قطرو، قطب ڄڻ تارو،
سمجھڻ وارن سمجھيو، اھو اشارو،
اُڀريو اکيڙو ڇڏي، انڌو انڌارو،
نظر نظارو، ڏنو اڇي ڏينھن جيان....!!
ڪولھڻ ھٿان قطرو، مليئي تاڻ مُل،
ھزارن مان ڪنھن ھڪ تي، جھُلي اُھا جھُل،
متان ڀلجي، ڀُل، ڪري وڃائين قطرو....!!
ڪولھڻ ھٿان قطرو، مليئي ته مالا مال،
ھي وڃائي حال، اڳين کان اڳي ڪري....!!
ڪولھڻ پڙو ڪيسرو، ڪنجري ڪوڏين وِنڌ،
ساري جرڪي سنڌ، ٻانڌڻ چني ٻڌ ۾....!!
پڙي جي پکيڙ ۾، سڄو نقشو سنڌ،
ھيرا ھس ڳچيءَ ۾، سونين ونڌيل ونڌ،
جڳ جڳ تنھن تان جند، گھوريندي گھٽ ڀانئيان....!!
متارن ڪا مت؛ پڙھي ھئي پڪي ڪئي،
موکي سندي مٽ تي، ساھ ڏنائون ست،
رتي ڪن نه رکت، ھي ڏي، ھي وٺ تون....!!
متارا ۽ مٽ، ڀنڀرڪي ڀيڙا رھيا،
سنئان وٽيءَ وھ کي، گھڻو ڀائن گھٽ،
جھمر ھڻي جھٽ، موکيءَ کي موکي ويا....!!
سري وٽ سرا، مانجھي متارن جا،
ڪڍيئون موکيءَ مَٽن مان، تِڪون ڏيئي ترا،
سڀيئي سور ٻَرا، لحظي ۾ لھي ويا....!!
موکيءَ سندي مٽ ۾، سوين سَپ سُرن،
ھڪڙي وٽي ھٿ ۾، ٻي ٿا گھوٽ گھرن،
ڪو جو چاھ چُڪيءَ ۾، چائنٺ کان نه چُرن،
جھوريءَ اُن جھرن، وٽي ڏي ڪا وِتري....!!
ووڊڪا ڇڏ وسڪي، پيءُ تو موکي مَٽ مان،
موکي سندي مَٽ جو، رستو وٺ تون رسڪي،
گاروڙي گسڪي، متارن جي ماڳ ٿيا....!!
مٿي نيلون نسريون، ھيٺان مک محراب،
موکي سي مَٽ کوليا، جنھن جو ناھي جواب،
متيون متارن جون، تک جھليائون تاب،
گڏي ڏوھ ثواب، حج پڙھيائون حجرا....!!
موکي مک محراب تان، پردا ڪيا پري،
خشبوءَ ائين کلي پئي، عنبر اوج ڪري،
جيئن جيئن رات ٺري، تيئن تيئن تڪون تاڪ ۾....!!
جيئن ٻرن ٽانڊا ٻاٻرا، تيئن مشعل موکي مُنھن،
سُونھن خدا جو سُنھن، اگني کي آب ڪري....!!
جھڙو رنگ رتام، اصل آھي انب جو،
موکيءَ مُدام، مھڪ تھان وڌ مُنھن ۾....!!
ڀنڀن متان ٻُوند ڄڻ، موتي ذا تيلا،
ڇڏڻ وڃي ڇانگ ٻئي، وِھائي ويلا،
جھنگن جھميلا، سڏ پيا ڪن سُونھن کي....!!
متارن محراب ۾، نيتي جا نماز،
سھڻا ساز سُرن ۾، عجب ڪئين آواز،
روحانيت جا راز، رات متارن ماڻيا....!!
پيئندي پيئندي پُر ٿيا، ڪئي عبادت اوج،
موکي سندي مَٽ مان، ڪئي متارن موج،
فنا ڪري فوج، وحدت کي ويجھا ٿيا....!!
نيلن منجھان نُور جون، ڌِميون ڌارائون،
ٻلھڙ ٻاھون ٻيڪڙيون، لڌائون لالون،
ھيرون ھوائون، کڻي کيتان آئيون....!!
نيل نھاري نڀ ۾، آندائين انڊلٺ،
سو سو سجدا سٺ، موکيءَ جي محراب ۾....!!
موکيءَ جي محراب کي، نه ڪو ويڙھو واڙ،
نه ڪو جھيڙو جھل ڪا، نه ڪي حسد ساڙ،
اتي جي اگھاڙ، بھتر برقعي کان گھڻي....!!
پھريون سجدو سج، موکيءَ جي محراب ۾،
ٻيائيءَ جو ٻج، پاڙئون پٽي ھليا....!!
موکيءَ جي محراب ۾، نينھن ڀريون نديون،
پر پيئندي پاڪ ٿيا، ميٽي سڀ مديون،
سڪيا جي صديون، جھوليون تن جھمائيون....!!
موکيءَ جي مسيت جا، جاني جماتي،
آڻيو آڇن اُن اڳيان، ھڪي حياتي،
اھڙا ڪئين آتي، ڪونڌر آھن ڪلال جا....!!
موکيءَ جي محراب ۾، ڪاريگر جو ڪم،
اکيون پسي اوڪاڻيون، ويا سڀ وھم،
ڪيڏو ڪيو ڪرم، موکي متارن تي....!!
رت رتن جوت جيئن، موکي ٿي مھڪي،
ساھ سلھاڙيائين ساھ سان، سينو ٿو سھڪي،
ٻيڻو ٿو ٻھڪي، چھرو موکي چنڊ جيان....!!
اُرھ منجھ انگي، تڙپن ٿا ڪنھن تاڪ لئه،
ھريل ھٿ حبيب تي، تن جي توُڻ تنگي،
جوالا جيئن جنگي، مٿي اُڀا مورچي....!!
اُرھ انگي منجھ، تڙپين تڪين تاڪ،
حبيبن جي ھٿ سان، ٿئي پليتي پاڪ،
ڪري چولو چاڪ، ڄاڻ نيرانا نڪتا....!!
سج نه ڪني ڪڍ، اڃا رات رھڻ ڏي،
وڇوڙي جا وڍ، ڀِنيءَ ۾ ڀري وٺان....!!
ڀنڀرڪي ۾ ڀاڪرين، موکي منھن تي ماڪ،
چٽي چس چپن جي، پاڻ ڪيائون پاڪ،
حقيقي ھيراڪ، ازل اُڃ اوتي ويا....!!
سري مان سنجوڳ، ڇا متارن ماڻيو،
ڳڀ ڳڙڪائي ويا، ڦٽو ڪيائون ڦوڳ،
لٿو روزن روڳ، عيد ملھائي اٿيا....!!
تند ٽٽي تسبيح جي، پکڙيا داڻا پوک،
ازل پيڙا اوک، لحظي ۾ لھي ويئي....!!
جسم جنسي جل ٿيو، جيئن کوري کامي لوھ،
موکيءَ جي ماري وڌو، متارن کي موھ،
نه ڪو ڊپ نه ڊوھ، وِھ پيتائون واري تي....!!
موکي مکي چوس، ڪڏھن آھي ڪانه ڪا،
منھن کوليا مَٽن جا، ننگ وڏي ناموس،
متان ٿئين مايوس، مٿا مڻي ۾ وھنجندا....!!
پليتي پاڻيءَ سان، پاڪ نه ٿئي پڪ،
وھنجاري وجود کي، لاھي شرابان شڪ،
ڍُڪ ڍُڪ آھي ڍڪ، اڳيان جي اگھاڙ لئه....!!
موکي متارن کي، ڍُڪن ٿئي نه ڍئو،
آڻڻ لئه آڇيندين، ھو پيا ڪندا ھؤ،
مڌ ۾ آھي مئو، اوتيندي اُڃ ٿئي....!!
تِڪُون ڏيندين تونس، ويچارن وڌي ويئي،
جلوا جرڪيا جاؤ بجاءِ، جيرن آڻيو جونس،
کاري کٽي کونس، مَ ڪج متارن سين....!!
جڏھن سِڪ سلھاڙجي، ساعت سوئي سون،
رون رون ڪريو رڳن مان، راحت ماري رون،
انگ انگ سندي اون، لحظي ۾ لھيو وڃي....!!
ڪڪوھ کي ڪلال، ٺاھيو وڏي ٺاٺ سان،
پيئندڙ کان پري ٿيا، حرام ۽ حلال،
پاڻ ئي جل جلال، پاڻ ئي پياري پاڻ کي....!!
موکي سرجي سج جان، ٽانڊن ٿالھ ڀري،
جنھن کي پيار پساھ سان، ڀڄي سو پري،
سٿا سر ڪري، مڌ متارن اوتيو....!!
موکيءَ کي موکي، ويو متارن موت،
پريت ول پوکي، مات ڏيئي ويا موت کي....!!
پل انھيءَ پڪڙيئون، دنيا جو دامن،
زھر ھو ضامن، پيئندي پاسيرا ٿيا....!!
بٺين مٿان بيھ ويا، مير متارا مل،
ڦيرا ڏين ڦڙن لئه، ڦڙو ڀائن ڦل،
ھيڏي ھلان ھل، متارن جي ماڳ لئه....!!
*