لاھياري
مان لاڙ جي آھيان لاھياري، مان لاڙ جي آھيان لاھياري،
تنھنجي وڏيرا اک آ ميري، تنھنجي وڏيرا دل ڪاري،
مان لاڙ جي آھيان لاھياري.
مان تان من جي مور نه مندي، مون سان گڏ آ ڏاٽو گندي،
مان ته پنوھارڻ پورھيت وندي، سائين پنھنجي ساجن سندي،
ملي مارئي کان ڏات ۾ مونکي، لوئي لڄ پياري،
مان لاڙ جي آھيان لاھياري.
ڏينھن سڄو ٿي ڏاٽو ھڻان مان، شام مٿي تي ڀريون کڻان مان،
ور وڻي مون، ور کي وڻان مان، تنھنجي منھن تي ٿُڪ ھڻان مان،
تنھنجي وٺي ڏي مڙس منھنجي کي، راڻي راڄ ڪماري،
مان لاڙ جي آھيان لاھياري.
سرتين سٿ ۾ سُريت سڏجان، مري انھيءَ کان مٽيءَ ۾ گڏجان،
سچي مٽي ۽ سنڌوءَ جو پاڻي، سورن ۾ سِرجي آھيان ساماڻي،
صدين سڙيل سماج ھن جي، ”منشي“ مرضن ماري،
مان لاڙ جي آھيان لاھياري.
*