ڪريو قوم ڪناري ڪريو، گھر پيو لُٽجي ڀريو تريو،
چوي پيو اڄ چريو کريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو.
ڪُن نڪو نڄ ڇڪي پيو مانجھي، واري ونجھ ورايو وانجھي،
سِر سجدي ۾ سر تي سانجھي، ٻيڙي لھرين ڪئي آ لانجھي،
واءُ ڏکيرو وريو وريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
پاڳارن ڀل پڳ سونھي شل، جوت سان جڳ جڳ سونھي شل،
جن پٺ سونھي تن اڳ سونھي شل، دائم سنڌ جو دڳ سونھي شل،
ڀاڻ بچائن ڀاڳن ڀريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
مخدوم ھميشہ مُخبر ٿيندا، جھڪون جھولا ايندا ويندا،
نوح سندن جي سونھن ٿيو ته به، سِر سنڌوءَ لئه ڪين ڪي ڏيندا،
ڪو ڪو کير وڃي ٿو کريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
سڏ سماٽ بلوچ به ساڳيو، ڌرتيءَ سنان جو پيو آ واڳيو،
ديس درندن داڳيو داڳيو، زمين جو آ ضمير جاڳيو،
وري نه ايندو جي ٽاڻو ٽريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
ڪيڏي سُھڻي شام سنڌوءَ جي، ھنڌين ماڳين ھام سنڌوءَ جي،
ڪونجن وانگ اُڏام سنڌوءَ جي، دانھ ۽ ڪو ڪاڄ عام سنڌوءَ جي،
ٻارڻ جنھن تي ٻريو ٻريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
سينڌ سنڌوءَ جي سُڪل واري، جنھن ۾ جر ڦڙو نه جاري،
وري به ڪاري ديو تياري، ھيبت ۾ اڄ ھاري ناري،
ڌرتيءَ جو ڪو ڌيان ته ڌريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!
”منشي“ نيٺ ته ورندا مانجھي، ٻيڙي مور ٿيندي لانجھي،
سڻڀي رھندي صبوح ۽ سانجھي، سنڌ نه پيئندي ڪڏھن ڪانجھي،
وارو ڪريو وارو ڪريو، ڪريو قوم ڪناري ڪريو....!!