يا سِج کُٽي، يا ٻِج کُٽي،
يا موت اچي، يا روڳ ٽُٽي.
آھي ماٺ به قومي ڏوھ وڏو، ڇا ڏوھ وڏو پر ڊوھ وڏو،
جنھن مانجھي پانڌي موھ وڏو، تنھن لاءِ نه آھي روھ وڏو،
ھن رات جي وات ۾ ڪات ڪشي، جيسين نه ھِتي ڪا باک ڦُٽي.
يا سِج کُٽي، يا ٻِج کُٽي....!!
اُن ماٺ ته ماريا مير ميان، پئي قوم سڄي زنجير ميان،
اھا توڙئون ناھي تقدير ميان، جو جھانگين پيئڙا جھير ميان،
اُھو مرض ته لا علاج نه آ، جو ساري حياتي ڪين ڇُٽي.
يا سِج کُٽي، يا ٻِج کُٽي....!!
اُن راھ جي راھيءَ ٿَڪُ نه ٿئي، ۽ پُڄڻ حاتي پڪ نه ٿئي،
کڻي لُڪون جھولا جھڪ نه ٿئي، ان ڪُر جو ڪونڌر ڪَڪِ نه ٿئي،
يا سوريءَ سَرھو سِرُ وڃي، يا قوم تان لاھبا لوھ ڪُٽي.
يا سِج کُٽي، يا ٻج کُٽي....!!
*