نوان مقتل نيون سُوريون، نوان منصور ميدان ۾،
ڪَنبن پيا ڪوٽ ڪانئر جا، ڏِسي ڪي مرد زندان ۾.
مَٽن جا کول مُنھن موکي، متارا موج ۾ آھن،
اڏيءَ تي سِر رکي آيا، مڙي ميخوار ميدا ميخان ۾.
قبولي ڪنڌ جي آيا، ڪندو ڇا تن ڪڙو قاتل،
ڊيڄارين موتَ جنھن کان سو، اسان جو ناھ امڪان ۾.
ھنن جي ھاڪ ھر ھنڌ آ، اُھي سرواڻ سنڌوءَ جا،
ھنن رُخ موڙيا ڪيئي، ته تقديرن جا طوفان ۾.
تنھنجا زنجير اي ظالم، ڀڄي سڀ ڀور ٿي ويندا،
نه “منشي” رات ھي رھندي، ٿا ڏسجن گھوٽ گھمسان ۾.
*