ڪنھن قوم کي زھر قاتل پيارو،
کولي مَٽ موکي متارن کي ماريو.
نياڻي ناتر جي اھا مائي موکي،
ڪڏھن قوم جي لئه، چڱي ناھي چوکي،
ڪيڏو قوم کي جنھن، ڏھاڳ آ ڏياريو....!
ڪھڙي ڪم جا تو، ندوري ھي نماڻا،
وڏي واڪ وڪيا، تو ڀاڳين جا ڀاڻا،
نه اڳ پٺ ڏي اوڳي نمي تو نھاريو....!
آجائي لئه آتا، اندر جن اڃاريا،
ناتر جي ناٽڪ ۾، وھي ويا ويچارا،
ڪڪوري سڄي ڪاڪ، ٻارڻ ڪنھن ٻاريو....!
متارن جا ”منشي“، ھي لاشن تي لاشا،
موکي مئي ۾ مستان؛ ڏسي پئي تماشا؛
متارا وڃن پيا، پنھنجي پت پاريو....!