لک ويا ٿي بک بندوقن، دانھن جا در بند ٿيا،
ڪونڌر ڪُسن پيا، نونڌ نڇن پيا، ھاڃان ھي ھر ھنڌ ٿيا.
اي قوم ڪُلھن تي ڪيستائين، ڍولڻ لاشا ڍوئيندا،
چوڌاري ھي چڙيل ماڻھون، ڌڪ گھڻن جا ڌوئيندا،
يا رھزن اڳيان راتو ڏينھان، رت ائين پيا روئيندا،
قومن ڪنڌ ڪپايا تڏھن، رت مان رستا رند ٿيا....!!
جھر جھنگ ھاڻي جھيڙو گھرجي، جھيڙي جو ڪو ڇيڙو گھرجي،
ماين مردن ميڙو گھرجي، ڀائر ڀائر ڀيڙو گھرجي،
سانگين سيڙھو ويڙھو گھرجي، لڱ نه ھاڻ ڪو ليڙو گھرجي،
سنڌ امڙ جا سورن سھندي، ساڻا ساڻا سنڌ ٿيا....!!
ڌرتي جي ڪُک سائي آھي، رت جي ريج رجائي آھي،
ڪنڌ ڪپاءِ بُڻ بچاءِ، ٻي سڀ ڳالھ اجائي آھي،
ھي ڌرتي تنھنجي منھنجي آھي، ڪنھن ڌاريين ڌوتي جي ناھي،
آزادي لئه انبوه ماڻھو، آھن آسوند ٿيا....!!