ڊي- پي- آر
سنڌ کي سوگھو ڪيو، سرڪار، ڊي- پي- آر ۾،
قوم جو ٻڍڙو جوان- ھر ٻار، ڊي- پي- آر ۾.
سوچ سانچي سيل ٿي ۽، سچ پيو سوُريءَ چڙھي،
ڪو ڪٿي ڪُونڌر ڪڙھي ۽، ڪو ڪٿي ڪلھو ڪڙھي،
ڪنھن ڇڏيو ھي موت جو، منشور مارن تي مڙھي،
پر اسان جي لئه غلامي، گار ڊي- پي- آر ۾....!!
ھي ته دريا خان دودي، ۽ ڏاھر جو خمير،
جوڻ ٻيءَ ۾ جاڳيا، آھن زماني جا ضمير،
ڪيترا ڪُھندين تون قاتل، قوم ھي آھي ڪثير،
آزماءِ تن کي ڀل، سؤ بار ڊي- پي- آر ۾....!!
سنڌ پئي جيئندي سدا سَو، سُور ۽ سختيون سھي،
لوح پڻ ويندا لھي ۽، ڊوھ تو پوندا ڊھي،
رھبري جي روپ ۾ ھت، ڪئين ويا رھزن رھي،
تون به تن وانگي ئي مارو، مار ڊي- پي- آر ۾....!!
رات کي رت ڏيڻ جي لئه، ڪيئي اڄ راڻا اُٿيا،
ھر طرف کان ھوڪ حق تي، ھُل ھاواڻا اُٿيا،
ڪاسبي ھاري، ڪمي، پورھيت پُري پاڻا اُٿيا،
ڪوڙ جو ڪيسين ڪندين، وھنوار ڊي- پي- آر ۾....!!
تون ته ڇا تو کان وڏا، غدار ويا غرقور ٿي،
ويا کپي کامي مري، مارن ھٿان مجبور ٿي،
تون به ساعت سانگين لئه، سنڌ تي ڀل سور ٿي،
موج ڪر ”منشي“ چوي، ڏينھن چار ڊي- پي- آر ۾....!!