هٿَ مقدر ڪَٽي ڇڏيا آهن،
خواب نيڻن لَٽي ڇڏيا آهن.
شوخ تنهنجي به جي طبعيت آ،
مون به رستا مٽي ڇڏيا آهن.
واڻ وانگر اسان به اي جيون!
پنهنجا جذبا وَٽي ڇڏيا آهن.
پاڻ سارين جئان لُڻي آخر،
سورَ پنهنجا سٽي ڇڏيا آهن.
چاهتن جا گلاب بستيءَ مان،
وقتَ پاڙئون پَٽي ڇڏيا آهن.
بيوسين حوصلا حياتيءَ جا،
باز وانگر جهٽي ڇڏيا آهن.
هاءِ! ’’آڪاش‘‘ عشق جي راهن،
پيرَ دل جا ڦٽي ڇڏيا آهن.