پل جو مهمان ٿي پيو آهيان،
مان پريشان ٿي پيو آهيان.
نينهنَ جي نانگَ سان لَهي لائون،
آئون انسان ٿي پيو آهيان.
دل جي زخمن مٿان رکي مرهم،
پنهنجو درمان ٿي پيو آهيان.
ساھَ ۾ سارَ جو هيو مقتل،
ڪوئي زندان ٿي پيو آهيان.
ماڻهپي کي ڪُهي ويا ماڻهو،
شهر ويران ٿي پيو آهيان.
ماٺ مون کي ڏنگي وئي آهي،
وقت جو ذيان ٿي پيو آهيان.
منهنجا آڪاش تو پُڄاڻان مان،
سارو سنسان ٿي پيو آهيان.