گُھٽَ جو گَھر تي ڪڙو آھي چڙھيل،
موت جو ٿَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.
لوڻ جھڙي پاڻياري زھر جو،
شھر جي جَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.
مان رھان ٿو عشق جي ايوان ۾،
عقل جي دَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.
سار "سِڪَ ۽ سوز" جي سھڪار سان،
درد جي ڄَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.
ڏاڍ ۽ ڏھڪاءَ جي پڙلاءَ جو،
امن جي تَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.
ذھن جي آڪاش تي ٻوسٽ سبب،
سوچ جي پَر تي ڪڙو آھي چڙھيل.