ڏيڍ سٽا
هت پيار جي دنيا جو، منشور نرالو آ.
جا مُرڪَ ملي آهي،
ڄڻ ڏات سمندر مان، ڪا سُرڪَ ملي آهي.
هيءَ راند هُئي منهنجي،
پنهنجي ئي حياتيءَ سان، ويڙهاند هُئي منهنجي.
تهذيب اُجهامي ٿي،
هر روز هتي ناري، زرڪاڻ وڪامي ٿي.
بنواس پئي ڪاٽي،
جيون جي بدن تي ڄڻ، ڪا دردُ پئي ٽاڪي.
ڇاڪاڻ ستائي ٿي،
ڪا ياد اچي من ۾، مانڌاڻ مچائي ٿي.
آڪاش هيو زخمي،
صدين جي ڪٿائن جو، اتهاس هيو زخمي.