چانڊوڪيءَ جي رات هُجي، ۽ يار هُجي،
ڪويل جي ڀي لات هُجي، ۽ يار هُجي.
مٽيءَ جي خوشبو سان فطرت مهڪي پئي،
سانوڻ جي برسات هُجي، ۽ يار هُجي.
ظاهر ۽ باطن جو راز پروڙڻ لئه،
مُتلاشي فڪرات هُجي، ۽ يار هُجي.
موتُ پٽي جي پاڙون جُهريل جيون جون،
ساهَن کي سڪرات هُجي، ۽ يار هُجي.
سامهون آڳ هُجي ۽ پويان پاڻي جي،
گردش ۾ حالات هُجي، ۽ يار هُجي.
شعرن مان آڪاش جڏهن ڀي شعر ڦُٽن،
رقصان منهنجي ڏات هُجي، ۽ يار هُجي.