جاڳي اُماس دُکَ جي جيون جي هنج ۾،
تڙپي ٿو چين صدمن، اُڌمن جي هنج ۾.
ساڀيا جي رڻ ۾ ڀٽڪي سپنا رُلي ويا،
ويرانيون رَڙن پِيون نيڻن جي هنج ۾.
نرمل نزاڪتن جون تندون ڇڳيون قضا،
سِڪَ سُڏڪندي رهي ٿي ساهن جي هنج ۾.
معصوم حسرتن جون آليون اکيون ڪري،
دل دردَ هن نپايا ڌڙڪن جي هنج ۾.
طوفان نفرتن جو آيو هَليو وَيو،
احساسَ پَر مَري وِيا رشتن جي هنج ۾.
آزادگيءَ کي اوتي مون لفظ لفظ ۾،
جنميون بغاوتون هن گيتن جي هنج ۾.
قنديل ۾ ٻَري وِيون آڪاش وسعتون،
جرڪي نه جوت ڪائي جذبن جي هنج ۾.