يادگيرين جو ماسُ ڪوريان ٿو،
مدتن کان عذاب ڀوڳيان ٿو.
نفرتن جي زمين کي کيڙي،
قربتن جا گلاب پوکيان ٿو.
ڇو نصيبن جي ريگذارن ۾،
پنهنجي رولاڪين کي روليان ٿو.
ڳَٽَ ڳچيءَ ۾ وجهي غلامي جا،
لوڙ آزادگيءَ جي لوڙيان ٿو.
هاڻ ڏسڻو رڳو اهو آهي،
ڪيسيتائين خوديءَ کي ڳولهيان ٿو.
اڄ ته آڪاش هان، اڳي ڇا هُيس،
۽ سڀاڻي نشان، سوچيان ٿو.