حسرتن جو ڇُڳو،
ڇرڪَ ۾ اوچتو،
مون کان گُم ٿي ويو.
نينهَن جي ناوَ ۾،
پاڻ تي ضابطو،
مون کان گُم ٿي ويو.
سچَ ۽ سونهنَ جو،
سرمدي سلسلو،
مون کان گُم ٿي ويو.
ڪربَ جي شهر ۾،
زندگيءَ جو سِڪو،
مون کان گُم ٿي ويو.
خيالُ آڪاش جو،
اڻ ڇُهيو _ اڻ ڏٺو،
مون کان گُم ٿي ويو.