زندگي زندان آهي،
جنگ جو ميدان آهي.
ماڻهپو ماڻهو ڳهي ويا،
آدمي حيوان آهي.
سوچ ڄڻ ڪا لاٽ آهي،
روح روشن دان آهي.
رات ڪاريءَ مان اڪيلو،
راههَ ڀي سُنسان آهي.
پاڻ هرڪو پنهنجي من جو،
پاڻ ئي سلطان آهي.
بيوسيءَ ۽ بي حسيءَ جو،
روح ۾ طوفان آهي.
مرتبو ۽ مانُ منهنجو،
سنڌ ئي ايمان آهي.
مذهبي ’’آڪاش‘‘ ڄَر جو،
کاڄُ ٿيو انسان آهي.