درد جو در ڏئي ڇڏيو آهي،
دل تي پٿر رکي ڇڏيو آهي.
پنهنجي وجداني ڪيفيت اندر،
مون خدا کي ڏسي ڇڏيو آهي.
اذيتن جو جهانُ جهاڳيو آ،
ٿَڪَ، بدن کي ڀڃي ڇڏيو آهي.
زهر سُقراط جي پيالي مان،
ٿورڙو مون به پي ڇڏيو آهي.
موتُ ڀيليندو زندگي، تنهن کان،
حسرتن کي لُڻي ڇڏيو آهي.
وقتَ آڪاشَ آشنائن سان،
رابطو ئي ڇني ڇڏيو آهي.