ڪا ندي يا سُڪار آهيان مان،
ٻُڏتر جو شڪار آهيان مان.
روز ايذائي روح کي ٿي پئي،
ڄڻ حياتيءَ تي بار آهيان مان.
حوصلا همتون پيو ماريان،
پنهنجي من تي ڏڪار آهيان مان.
پاڻ ڊاهي وري پيو ٺاهيان،
اهڙو بي سمجھه ٻار آهيان مان.
پاڻ کي پاڻ ئي ٿو ڦاسايان،
ڪو مقدر جو ڄار آهيان مان.
ڀونءِ ۽ ڀٽ ڌڻي عزيز اٿم،
سنڌ جو جانثار آهيان مان.
ائينءَ نظرون نه ڦير او ساٿي،
تنهنجي ڳِچيءَ جو هار آهيان مان.
پيار ۽ امن جو هان پرچاري،
نينهنَ جو پڻ نکار آهيان مان.
آجو آڪاش ديسُ ٿو گُهرجي،
آجپي جو اُڀار آهيان مان.