ساهن ۾ سڏڪن جا پاڇا،
سانڍياسين صدمن جا پاڇا.
سامونڊين جي ساروڻين ۾،
تڙپن ٿا ساھن جا پاڇا.
اولاد جئان مون پاليا هن،
دلڙيءَ ۾ دردن جا پاڇا.
چاهت جهڙي چانڊوڪيءَ ۾،
جرڪي پيا جيون جا پاڇا.
رتَ جي رشتن کي ول وانگر،
ويڙهي وِيا ويڇن جا پاڇا.
ساڀيا پويان ڊوڙي ڊوڙي،
سهڪي پيا سپنن جا پاڇا.
تنهنجي سِڪَ ۾ سِڪندي سرتا،
جهور ٿيا جوڀن جا پاڇا.
وقت لتاڙيندو آيو آ،
صدين جي ورثن جا پاڇا.
آڪاش اُداسين جي بن ۾،
ڀٽڪي پيا خيالن جا پاڇا.