يار اڄ جي پيار تي،
پيار جي اظهار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.
ٿالھهَ جي ڪنهن تال تي،
ڇير جي ڇمڪار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.
دل ڪَکائين آ جُهڳي،
سار جي وسڪار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.
روشنين جي شهر ۾،
انڌ جي آثار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.
حسرتون چڙهنديون رهيون،
مفلسيءَ جي دار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.
روز ائين آڪاش ڇو،
زندگيءَ جي ٽار تي،
درد ٿو جاڳي پوي.