ڪوئي اجڙي ويل چمن آهيان،
سنڌ جي روح جو بدن آهيان.
ساھ مون ۾ کڻي ٿو ’’اسٽوپا‘‘،
آئون موهن اندر دفن آهيان.
وقت بي واجبي ڪئي مون سان،
ميرو تاريخ جو ڪفن آهيان.
حقّ غاصب غصب ڪري ٿو پيو،
ڄڻ وطن ۾ جلاوطن آهيان.
ڪنهن شعوري اکيون ڪڍيون “آڪاش”،
مان رَتو رت ٿيل گگن آهيان.