پيار پيڙائن جي ماري،
زندگي آهي اُڃاري.
ڇو پُنهوءَ پيري پُٺيان ٿي،
دربدر سسئي ويچاري.
سانوڻيءَ جي مند جهڙي،
تنهنجي منهنجي يار ياري.
شهر جي هر چوڪَ تي ڇو،
موت جو آ رقص جاري.
ڪوڙ جي ڏهڪاءَ آڏو،
سچَ آهي باھ ٻاري.
ڇا چوان آڪاشَ توبن،
ڪنءِ حياتي آهي گهاري.