سندر سپنن جا،
ڇوري جوڀن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
آشائون ٽاڪي،
دل ۾ دردن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
نيريُن ندين ۾،
پنهنجن لڙڪن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
تيز هوائن ۾،
جُهريل جذبن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
تنهائيءَ ۾ ڪا،
ساڻن ساهن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
اوندھ بستيءَ ۾،
روشن نغمن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.
ساحل تي “آڪاش”،
واريءَ گهرڙن جا،
ڏيئا ٿي ٻاري.