وقت سان گڏ ورڻ سِکون ٿا پِيا،
ٺاھُ خود سان ڪرڻ سِکون ٿا پِيا.
ڏات وهندڙ نديءَ جئان آهي،
تار تنهن ۾ ترڻ سِکون ٿا پِيا.
عشق ٻارڻ بدن ۾ ٻاريو آ،
پاڻ اُن ۾ ٻرڻ سِکون ٿا پِيا،
ماٺِ موڳو ڪري ڇڏي ٿي پر،
ماٺِ ۾ ئي مرڻ سِکون ٿا پِيا.
شاعريءَ جي نفيس چولي تي،
ڀرت فڪري ڀرڻ سِکون ٿا پِيا.
سِڪَ جي آڪاش آبياريءَ ۾،
ڳار وانگر ڳرڻ سِکون ٿا پِيا.