بيقراريءَ جي راحت مقدر رهي،
زندگيءَ جي مُسافت مقدر رهي.
خواب ساڀيا جي نيڻن ۾ ڪُرندا رهيا،
من جي اڻپوري چاهت مقدر رهي.
حُسن آڏو رُڪوع ۾ رهياسين سدا،
عاشقيءَ جي امامت مقدر رهي.
ڪجھه نه ماڻي به حاصل ڪيوسين گھڻو،
سونهن تنهنجي سخاوت مقدر رهي.
بيوسيءَ همتن کي ڪيو جهونڙو،
حوصلن جي ملامت مقدر رهي.
نرڙ تي هو غُلاميءَ جو ڪارو ٽِڪو،
گار جهڙي غلاظت مقدر رهي.
ديسُ آزادُ آڪاشَ اکڙيون ڏسن،
آجپي لئه بغاوت مقدر رهي.