ڪڙڪيا گيدي غيرَ، جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
سسئي پنهنجي سنڌڙيءَ، آيا ڏاڍا ڏيرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
آسُن جي هِن راههَ تي، ٿيندي ڪونه اَويرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
ٿيندي دهشت ڌُوڙ ۽، هونديون خوشيون خيرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
ڀاڳين جي گهرڙن مٿان، چورن ڪڍيا ڦيرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
ويل وئي ناهي اڃا، کوليو اک سويرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
صدين جي بڻجي صدا، گونجيو پٽ! دليرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
لوچي لهندا ماڳَ کي، آخر پنهنجا پيرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!
“فرزانا” مارِن پيا، هيڏا انڌ انڌيرَ،
جاڳو ڌرتيءَ جا ڌڻي!