راڻا! تنهنجي ڏاتَ کي، سڻ سڻ سڏڙا وو،
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!
آنءُ نه ڄاڻان مينڌرا، دم دم توکي ڇو!؟
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!
واڪا واڪا واءُ ۾، هانءُ پُڪاري هو،
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!
ڏيئن جان ٻاري اکيون، توکي راڻل، او،
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!
لاهي اُلڪا ٻِيا سڀئي، توکي پيارل پو،
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!
“شاهين” ڪنائج ٿورڙو، توکي آڌيءَ جو،
دل جي ڪاڪَ سڏي پئي!