ويلَ وِڃائي مُون، اونداهي ماري وَئي!
سپنا بڻجي وِيا ڇَڏي، روشن ڏينهڙا ڏون،
اونداهي ماري وَئي!
مون کي ڀاڪر منجهه ڀر، منهنجي مٺڙي ڀُون!
اونداهي ماري وَئي!
جيوَن گذريو ساڙَ ۾، مان مان تون تون تون،
اونداهي ماري وَئي!
“فرزانا” اُڏري ويو، ساهُه کڻي آسُون،
اونداهي ماري وَئي!