شاعري

پَهڻَ پيرَ پِٿون ڪَيا

فرزانا شاهين نثر توڙي نظم جي پُختي ليکڪا آهي، سندس ھي ڪتاب ”پهڻ پير پٿون ڪيا“ ان ڪري به مختلف آهي جو هي مجموعو سنڌي شاعريءَ جي ڪلاسيڪل صنفن واين ۽ بيتن تي آڌاريل آهي. وقت جون ويرون، اهنجن جا اولڙا، پنهنجن جا پيڙاءُ، اهم رشتن جو ناروا سلوڪ، اڄ جي سسئي ۽ سُهڻي سان ٿيندڙ انياءُ، ڌرتي ڌڻين سان ڌوڪا، ڪامڻين سان ڪلور، سکين، سانگين، نياڻين، اياڻين شهرن ۽ ٻهراڙين جي عورتن سان ناانصافيون سندس واين ۽ بيتن جا اهم موضوع آهن.
Title Cover of book پَهڻَ پيرَ پِٿون ڪَيا

هُو ٿو ڏُور ٻَري، چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

هُو ٿو ڏُور ٻَري، چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

ڌرتيءَ، اُڀ جو فاصلو، آهي جيءَ! پَري،
چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

هُو نه پَيو هڪ جاءِ تي، پنهنجا پيرَ ڌري،
چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

ڀُونءِ اکيون اُڀَ ۾ رکي، ٿڌڙا ساههَ ڀري،
چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

ساري ئي آڪاس ۾، پيو هو پنڌ ڪري،
چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!

“فرزانا” اُڀَ ڏي ڏسي، پيئي مفت مري،
چنڊ نه ساٿي پاڻَ جو!