تڪيو تارن رات، سارُون سڏڪن جيءَ سان!
هر هر ياد اچين پِيو، ماري ماٺ ممات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!
سڻيو ساهه ڦٿڪيو پوَن، مٺڙي ڪوئل لات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!
ننڊ نه آئي رات جو، لڇندي ٿي پرڀات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!
تولئه پيارا! تڙپندي، ويندي هيءَ حيات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!
سرتا! آهي ساهَه کي، تنهنجي ئي فڪرات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!
ساءُ نه “فرزانا” ڏٺو، شاهد ڏاتر ڏات،
سارون سڏڪن جيءَ سان!