نارا نيڻ وَهنِ، سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
سُورَ وِڄون بڻجي الا، گوڙيون جيءَ! گجن،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
آسن جا گهرڙا ڪَچا، سرتيون! شال بچن،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
درد گهٽائون ٿي پيا، هئه هئه ڏوهَه ڏَڪن،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
من اندر مهراڻ ۾، موجون مست ٿين،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
ضبط ٽُٽو بند وانگيان، پَئيَڙا خواب ٻُڏن،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!
“فرزانا” وڇڙيل پَيا، ڏاڍو ياد پوَن،
سارُون ٿي سانوَڻ وَسنِ!