راڻا! موٽي آءُ، دل جي ڪاڪِ جُهري پئي!
ورهه سڪندي ويا لَنگهي، سنڀران ساءِ نه ساءُ،
دل جي ڪاڪِ جُهري پئي!
ناهي تنهنجي قرب جو، سومل منجهه هڳاءُ،
دل جي ڪاڪِ جُهري پئي!
تن من تڙپائي پيو، هاءِ وڇوڙن واءُ،
دل جي ڪاڪِ جُهري پئي!
“فرزانا”، سان ڪر کڻي، پيارل! تون پرچاءُ،
دل جي ڪاڪِ جُهري پئي!