ڌرتي تنهنجي جهولَ ۾! : اياز گل
فرزانا شاهين ٻين شعري صنفن جيان وائيءَ کي به، پنهنجي اظهارَ جو ڪامياب ذريعو بڻايو آهي - پاڻ سان پيارُ، پنهنجن سان پيارُ، ديسَ سان پيارُ، ديسَ وارن سان پيارُ ۽ انسان دوستي سندس واين جو خاص گُڻ آهي.
مُرڪي مهل ملهاءِ، جي تون آهين سنڌُ جو!
هيءَ به ڪهڙي ننڊَ، هيءَ به ڪهڙي رات؟
سوچون سَڀ سُمهي پيون!
تون ئي جوتي جاڳَ، تون ئي ننڊَ قرار جي!
امڙ جهڙو مون ڏٺو، آهي پَوتر پيارُ.
ڌرتي تنهنجي جهولَ ۾!
سنڌيءَ ۾ هن وقت سرجندڙ وائيءَ جا سڀ مروج گهاڙيٽا، فرزانا شاهين پنهنجن وايُن ۾ استعمال هيٺ آندا آهن، سندس وايون رڌم ۽ معنويت سان ڀرپور ۽ اجائي لفاظيءَ کان پَرَڀريون آهن - شاعرن جي ڀيٽَ ۾ سنڌي شاعرائن کي اظهار جو کُليل آسمان گهٽ نصيب ٿيو آهي. ان کي آئون سندن تخليقي ڪمي گهٽ، سنڌي سماجَ جي ڪَمي ۽ ڪمزوري وڌيڪَ سمجهان ٿو تنهن ڪري به مون کي فرزانا شاهين جي شاعري وڌيڪَ متاثر ڪري ٿي.
[b] اياز گل - سکر
[/b]