ويندي ڪاري ليلَ، ٿيندو ڏينهن چِٽو اديون!
ٿيندا مارُن سان وري، مُرڪي محبت ميلَ،
ٿيندو ڏينهن چِٽو اديون!
آسُن جا آهن ڦُٽا، رُوحَ اندر رابيلَ،
ٿيندو ڏينهن چِٽو اديون!
هينئڙو ڀاسي ٿو پيو، شايد پنهنجو هيلَ،
ٿيندو ڏينهن چِٽو اديون!
“فرزانا” ٺوڳين سندا، پُورا ٿيندا کيلَ،
ٿيندو ڏينهن چِٽو اديون!