ڪونهي ٻِيو ڪو پاڻ سان، تنها عالم ۾،
آيو آخر درد ئي!
جذبن جي لاشن مٿان، پل پل ماتم ۾،
آيو آخر درد ئي!
خوشيءَ ۾ سنسار هو، جيڏيون! پر غم ۾،
آيو آخر درد ئي!
ڇيڙيو سازُ ملهارَ جو، سُڏڪن سرگم ۾،
آيو آخر درد ئي!
“شاهين” سدائين ڇو ڀلا، پنهنجي ئي دم ۾!؟
آيو آخر درد ئي!