آهي پنڌ پري، ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.
احساسن جا موتِيا، ڏي تون جهولَ ڀَري،
ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.
تيئن تيئن تون جاڳائجان، جيئن جيئن رات ٺَري،
ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.
وينديس هِتڙان آنءُ جي، ٻيهر ڪيرُ وَري؟
ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.
جيوَن آهي جنڊ ڄڻ، پِيو ٿو ڏِيلُ ڏَري!
ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.
“فرزانا” سنسارَ ۾، روشن ذِهنَ ڪَري،
ڏات! اڃا رَهُه جيءَ سان.