هلندي اوکيءَ راهَه ۾، ٿَڪجي ساهَه پوَن،
پاڻ نه پانڌي ڪچ جا!
اوکا پنڌَ ڪَيا سدا، صديون لوڪ چوَن،
پاڻ نه پانڌي ڪچ جا!
روهن ۾ ٿِيا رتَ ڳڙا، پير هي سُور سَهَنِ،
پاڻ نه پانڌي ڪچ جا!
احساسن جا نيڻ ٿا، روئي بس نه ڪَنِ،
پاڻ نه پانڌي ڪچ جا!
“فرزانا” پيا حوصلا، چوندا هيئن اچن،
پاڻ نه پانڌي ڪچ جا!