اکين ۾ آسون کڻي، اندر جو انسان،
تنها ٿو مون سان رهي!
دُنيا ۾ جيئن سنڌڙي، دل جو تيئن ارمان،
تنها ٿو مون سان رهي!
خوابن جو ويڙهو ڦِٽي، ويٺو ٿي ويرانُ،
تنها ٿو مون سان رهي!
هيڏي ساري ڏيههَ ۾، سُوريتو سلطانُ،
تنها ٿو مون سان رهي!
ڪيئن وٺي دل آجپو؟ يادن جو زندان،
تنها ٿو مون سان رهي!
سوچون ساريون ٿيون سَڙن، حيرت جو شمشانُ،
تنها ٿو مون سان رهي!
“فرزانا” منڙو مندر، محبت جو ڀڳوان،
تنها ٿو مون سان رهي!