آهي چينُ قرار، ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
ماڻي ويٺو ساءُ ٿو، سارو ئي سنسارُ،
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
امڙ جهڙو مون ڏٺو، آهي پوِتر پيارُ،
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
ناهي ڀٽڪڻ ٿِيو جڏهن، پاتو جيءَ وقارُ،
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
وِسريو مون کان ڪينڪي، قول اُهو اقرارُ،
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
مهڻن سان جيئندو پِيو، ايندو ڪيئن غدارُ؟
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!
“فرزانا” ڪيئن تو سَٺو، آهي دردن بارُ؟
ڌرتي، تنهنجي جهولَ ۾!