ڌرتي جَڳَ جي ماءُ، ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
ويڇو تنهنجو وهم آ، سمجهين شل تون ڀاءُ!
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
تنهنجو سهندي ڪيترو، ماٺي ٿي انياءُ؟
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
ٿورو رکج رُوحَ ۾، سانڍي تون ڪهڪاءُ،
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
ساري عالم ۾ ڪو، ڌرتيءَ هِيرَ هُڳاءُ،
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
توکي ئي ايندو ڪڏهن، آخر هي ايذاءُ،
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!
“فرزانا” ويندءِ ڦِٽي، سارو دل جو ساءُ،
ڌرتيءَ کي ڀاڱا نه ڪر!