اُڀَ ۾ ڪجهه ڀي ڪين آ، ڇا ٿو واجهائين؟
ڌرتي سُندر آ سڄي!
سانڍي خواهش چنڊ جي، دل ٿو ايذائين،
ڌرتي سُندر آ سڄي!
مارُن سان تون جيئڙا، پيچُ نه ٿو پائين؟
ڌرتي سُندر آ سڄي!
ڀونءِ ڇڏي افلاڪَ جا، ڇو ٿو ڳُڻَ ڳائين؟
ڌرتي سُندر آ سڄي!
ڌرتيءَ جو هر جاءِ تي، ويٺو ٿو کائين،
ڌرتي سُندر آ سڄي!
ڇو ٿو تارَن سان مِيان، سوچون ڊوڙائين!؟
ڌرتي سُندر آ سڄي!
“فرزانا” جي ڳالهه کي، ٿورو جي ڀائين،
ڌرتي سُندر آ سڄي!