ناهي ساٿي ساٿ ڪو، عمرِ خلوتَ مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!
جڳَ ۾ آهي عام سا، گهر گهر غربت مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!
ڪونهي دُوئي دل اندر، آهيان محبت مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!
ماڻهو! تنهنجي عادتن، آڏو حيرت مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!
لافاني آهي سدا، غم جي دولت مان!
منهنجو سڱُ احساس سان!
ويڇو ڪونهي ويل ڪا، دائم قربت مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!
سمجهي ڪو “شاهين” جي، ازلئون رحمت مان،
منهنجو سڱُ احساس سان!