ساري ڀُونءِ شعاع، آهي چنڊ ٻريو،
تولئه رُوح ڀريو!
اوٿر وانگي اوچتو، تنهنجو خيال وَريو،
تولئه رُوح ڀريو!
ساريندي نيڻن اندر، آهي آب تَريو،
تولئه رُوح ڀريو!
ساري ڪلهه جا ڏينهڙا، دل جو ڌيان ڌريو،
تولئه رُوح ڀريو!
ڏسندي چنڊ چڪور جو، ساڳيو چاهَه چَريو،
تولئه رُوح ڀريو!
“فرزانا” ڏنجهَه سان ڪِٿي، ناهي ڏيل ٺريو،
تولئه رُوح ڀريو!