ڪيڏو ڏوريو مُون، پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
جاڪُون ساٿ ڇِني وئين، پنهل! وو تاڪُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
هانءُ ورهه جي واٽَ تي، ڦُٽي ٿِيو ڦاڪُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
ڪيئن ڪٽينديس ڏينهڙا، مون کي ڏَس ڏي تُون؟
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
هلندي روهي راههَ تي، ساڻيون ٿيون آسُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
تنهنجون سارون ايئن جيئن، چِيري دِل چاقون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
ويل نه ڪائي ساههَ کي، سُور ڏين ساهُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!
“فرزانا” نيڻن اندر، دردَ ڪڍيون شاخون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!