شاعري

پَهڻَ پيرَ پِٿون ڪَيا

فرزانا شاهين نثر توڙي نظم جي پُختي ليکڪا آهي، سندس ھي ڪتاب ”پهڻ پير پٿون ڪيا“ ان ڪري به مختلف آهي جو هي مجموعو سنڌي شاعريءَ جي ڪلاسيڪل صنفن واين ۽ بيتن تي آڌاريل آهي. وقت جون ويرون، اهنجن جا اولڙا، پنهنجن جا پيڙاءُ، اهم رشتن جو ناروا سلوڪ، اڄ جي سسئي ۽ سُهڻي سان ٿيندڙ انياءُ، ڌرتي ڌڻين سان ڌوڪا، ڪامڻين سان ڪلور، سکين، سانگين، نياڻين، اياڻين شهرن ۽ ٻهراڙين جي عورتن سان ناانصافيون سندس واين ۽ بيتن جا اهم موضوع آهن.
Title Cover of book پَهڻَ پيرَ پِٿون ڪَيا

ڪيڏو ڏوريو مُون، پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

ڪيڏو ڏوريو مُون، پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

جاڪُون ساٿ ڇِني وئين، پنهل! وو تاڪُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

هانءُ ورهه جي واٽَ تي، ڦُٽي ٿِيو ڦاڪُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

ڪيئن ڪٽينديس ڏينهڙا، مون کي ڏَس ڏي تُون؟
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

هلندي روهي راههَ تي، ساڻيون ٿيون آسُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

تنهنجون سارون ايئن جيئن، چِيري دِل چاقون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

ويل نه ڪائي ساههَ کي، سُور ڏين ساهُون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!

“فرزانا” نيڻن اندر، دردَ ڪڍيون شاخون،
پَهَڻَ پنڌ پُڄي نه ٿو!