اُٿيو آڌيءَ جو، مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
دل تائين آهي پُڳو، جنهن جو هُلُ هوڪو،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
ناهي چين قرار ڪو، ڏسيو سرتيون! او،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
تن من تڙپائي پيو، سڏ نه سڃاتل سو،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
توکي سُرت نه سُورَ جي، سڏ نه ٻُڌو جو تو،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
سُورَ سُمهن ٿا سانت سان، سُڏڪيو ساري پو،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟
“فرزانا” ٻولي مِٺي، آهي ڪنهن جي وو،
مون کي ڪير سَڏي پِيو!؟