ڌڪاريئي دل منجهان آخر،
هُيس ڪعبي ۾ ڄڻ ڪافر.
اياڻو عشق هو منھنجو،
۽ تنهنجي سونهن آ شاطر.
محبت جنس آ تو لئه،
بڻيل تون پيار جو تاجر.
ڇڏيو مون لوڪ تو خاطر،
ڇڏيو تو لوڪ جي خاطر.
جمالا مون ته چاهيا پر،
بڻايئي درد جو ذاڪر.
ڏياريان ياد ڇا توکي،
وسارڻ جو به تون ماهر.
شهر بد ذوق ۾ سرور
سڏائي ڇا ڪندين شاعر؟
*