پرين جي ياد جا پنچي اڱڻ دل تي لٿا آهن،
اڏائڻ سان نٿا اڏرن اڏامڻ کان ڳرا آهن.
شفاءِ جهڙا سڄڻ سائين اوهان کان پو حياتيءَ ۾،
انڌيون راتيون ويون بڻجي سمورا ڏڻ جڏا آهن.
اسان جو من به آهي ڄڻ پيل ويران پٽن وانگي،
اچي لڏڙين جيان سورن جتي لاٿا لڏا آهن.
بظاهر عيد جو ڏڻ آ، پيو مرڪي ملي هر ڪو،
اندر سڀ جو پراڻو آ نوان خالي وڳا آهن.
سمئه جي ڀي مسيحا کان ورڻ مشڪل وڃن ٿيندا،
اهي جتي ڳاها اگهورن جا بنهه گهرا گهڻا آهن.؟
اسان کي پيار ۾ حاصل سڄي جاگير ۾ شامل،
ٻٽي خطڙا ڀڳل چوڙيون زنگيل ٿورا ڇلا آهن.
انڌن ماڻهن جي رستي ۾ کپايون آرسيون ويٺا،
تڏهن هر سمت کان سرور رڳو پٿر لڳا آهن.
*