سمئه کي قيد ڪر ڪڏهن،
اکين ۾ سمنڊ ڀر ڪڏهن.
نظر ۾ شهر ٿو وسئي،
اندر جو جانچ بر ڪڏهن.
ڀتين جيان نه گهار تون،
وشالُ بڻج در ڪڏهن.
وجود هي ڳرو ڇڏي،
هوا ۾ جوڙ گهر ڪڏهن.
وٺي کان پوءِ ٿو اچين،
سُڪي ۾ آءُ ٿر ڪڏهن.
بُکن ۾ پاهه جسم سان،
خدا هلاءِ هر ڪڏهن.
سدائين سخت ٿو رهين،
نرم به ٿي ۽ ور ڪڏهن.
وهن ٿا چاهه وهڪرا،
حسين تون به تر ڪڏهن.
*